Έγινε πατέρας ο Έλληνας που ζει με την καρδιά του Ντουζόν Ζαμίτ

O Nτουζόν Ζαμίτ, που σκοτώθηκε στη Μύκονο μετά απρόσμενη επίθεση που δέχτηκε έξω από ένα νυχτερινό κέντρο του κοσμοπολίτικου νησιού, προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση όταν έκανε «δώρο ζωής» στον ομογενή Κώστα Γρίμπιλα ο οποίος ζει έκτοτε με την καρδιά του Ντουζόν. Τώρα, όπως γράφει ο «Νέος Κόσμος», ο Κώστας Γρίμπιλας -που τώρα ζει μόνιμα στο Σίδνεϊ- έγινε πατέρας!

«Είναι γεγονός ότι, μέσα από το θάνατό του, ο Ντουζόν μού έσωσε τη ζωή. Από την πρώτη μέρα λοιπόν που μου χάρισε την καρδιά του, έχω κάνει μια μετάβαση από το Εγώ στο Εμείς. Νιώθω υπεύθυνος και για τους δυό μας. Έχω χάσει πια τον αυθορμητισμό των κινήσεών μου. Πριν κάνω ο,τιδήποτε, θα σκεφτώ, αν η κίνησή μου αυτή θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά εμένα και την καρδιά μας. Μού έχει εμπιστευθεί ό,τι πιο ιερό. Την καρδιά του! Θα ήταν λοιπόν ανέντιμο, από μέρους μου, να μη σκέφτομαι και για τους δυο μας» λέει.

Είναι κάτι που εμφανώς επιδίωξε όταν, ένα μήνα μετά τη μεταμόσχευση, γνώρισε τους γονείς του και ένα χρόνο αργότερα, το 2009 ζήτησε από τον πατέρα του Ντουζόν, Όλιβερ, να τον στεφανώσει με την αγαπημένη του σύντροφο Πόπη.

«Οι συζητήσεις για τη ζωή του Ντουζόν με την οικογένειά του, οι επισκέψεις μου στο σπίτι που μεγάλωσε, το γεγονός ότι μπήκα στο δωμάτιό του, με έχουν φέρει πολύ κοντά του. Οι φωτογραφίες του, από τη μέρα που γεννήθηκε μέχρι την τραγική μέρα που τον δολοφόνησαν, διακοσμούν το σπίτι μου. Νιώθω την παρουσία του παντού. Κάθε χτύπος της καρδιάς μας, ενισχύει το δεσμό μας. Έχουμε γίνει φίλοι. Βρίσκεται δίπλα μου κάθε φορά που τον χρειάζομαι. Είναι ο φύλακας άγγελός μου».

Σήμερα που μόλις έγινε πατέρας, ο Κώστας Γρίμπιλας λέει: «Πιστεύω ότι η Κωνσταντίνα Αγγελική (η κόρη του) έχει δυο μπαμπάδες και θα κρατήσει ζωντανή τη μνήμη και το μεγαλείο της καρδιάς του Ντουζόν».

Σ' ένα ξέσπασμα χαράς και συγκίνησης, κρατώντας την κορούλα του πάνω στην καρδιά του - δώρο ζωής του Ντουζόν, θα πει: «Πώς μπορώ ποτέ να ξεχάσω τον Ντουζόν, όταν κάθε χτύπος της καρδιάς μου, μου θυμίζει πόσο τυχερός στ' αλήθεια είμαι; Δεν θα ήμουν εδώ, χωρίς εκείνον, αλλά ούτε και η κόρη μου. Είχα μόνο δυο μέρες ζωής όταν παρουσιάστηκε το μόσχευμα της καρδιάς του Ντουζόν».

Η συγκίνηση είναι το ίδιο δυνατή, όπως και τον πρώτο καιρό: « Γι' αυτό, η γυναίκα μου κι εγώ, θέλαμε οι γονείς και τα αδέλφια του Ντουζόν να γνωρίσουν αμέσως το κοριτσάκι μας και ζητήσαμε από τη μητέρα του, Ρόζμαρι, να γίνει νονά του. Σε εκείνους χρωστάμε το ότι σήμερα κρατάμε στην αγκαλιά μας αυτό το κοριτσάκι. Αν δεν ήταν εκείνοι, δεν θα ήταν εδώ η Κωνσταντίνα, να κοιμάται πάνω στο στήθος μου και ν' ακούει τους χτύπους της καρδιάς του Ντουζόν. Αυτό είναι κάτι για το οποίο θα του είμαι σ' όλη μου τη ζωή, ευγνώμων».

Η φιλία μεταξύ της οικογένειας του δωρητή οργάνου και εκείνου που δέχεται το μόσχευμα, είναι σπάνια. Συνήθως δεν γνωρίζονται. Λόγω των περιστάσεων όμως κάτω από τις οποίες εξελίχθηκε η όλη υπόθεση και του εύρους της δημοσιότητας που έλαβε, οι γονείς του Ντουζόν, εξέφρασαν την επιθυμία να γνωρίσουν τον άντρα που στο στήθος του χτυπούσε η καρδιά του γιού τους. Η φωτογραφία που η μητέρα του Ντουζόν βάζει το χέρι της στο στήθος του Κώστα για να νιώσει τους χτύπους της καρδιάς του γιού της, έκανε τον γύρο του κόσμου.

«Οφείλω στους γονείς του Ντουζόν, όχι ένα, αλλά χίλια ευχαριστώ. Η γενναιοδωρία τους έσωσε τη ζωή μου» θα πει ο Κώστας Γρίμπιλας που φορά νύχτα-μέρα στο χέρι του το δερμάτινο και ασημένιο βραχιόλι του Ντουζόν. Που του μιλά κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και ανάβει ένα κερί για την ψυχή του…